Terugblik nationale U18 in Poznan

Onze nationale u18 jongens vertrokken voor hun EK naar Poznan. Hier zouden ze strijden met ploegen als Frankrijk, Georgie, Spanje, Roemenie, Nederland,… om hun plaats in de Championship te kunnen behouden.

Na aankomst in het hotel en enkele gesprekken met de andere teams werd al snel duidelijk dat dit niet evident ging worden. Een gemiddelde van 8 personen in hun staff ( 4 coaches, dokter, fysio’s managers, … ) en een ploeg die al minstens 2 jaar samentrainen naar dit EK toe was normaal. Met onze 7 trainingen en 3 wedstrijden als voorbereiding, en een staff van 4 personen, konden we onszelf echt “ les petits Belges “ in deze competitie noemen.

De eerste wedstrijd tegen Spanje konden de jongens zich in de eerst helft nog zeer goed weren, maar de tweede helft kraakten ze onder hoge druk. Tegen een ploeg waarbij meer dan de helft top in Frankrijk speelt, zeker geen schande.

De tweede wedstrijd was tegen Roemenië die we in de voorbereiding al tegengekomen waren. In deze wedstrijd waren we hoopvol en konden we ook een kans maken. Tijdens de wedstrijd werd snel duidelijk dat we nog geen ploeg gevormd hadden. Teveel individueel spel en fouten maakten het zeer moeilijk voor de spelers De teleurstelling na de match was enorm groot. Iedereen wist dat dit niet België was, dat wij beter waren dan dit. Maar wat is dan het probleem?

Het verlies tegen Roemenië betekende een match voor behoud tegen onze Nederlandse vrienden. Er MOEST iets veranderen. Het vertrouwen in de ploeg en in elkaar op het veld moest versterkt worden. Er zou op 2 dagen tijden een ploeg moeten staan in plaats van enkele individuen.

De volgende twee dagen werd er hard gefocust op teambuilding en het rugby werd meer links gelaten. Dit waren twee intense dagen waar we sfeer, groepsgevoel en vertrouwen zagen groeien. Vrijdagavond was het duidelijk: We waren er klaar voor! Er heerste een compleet ander gevoel dan de vorige dagen.

De match tegen Nederland was zeer stressvol, maar door als groep samen te spelen trokken wij aan het langste eind, 10 – 14! We blijven in de eerste divisie! Prachtprestatie!

Trots en euforie overkwam iedereen, maar de eerlijkheid moet ons zeggen dat we het niveau, middelen en professionaliteit elk jaar zien stijgen bij de andere landen en dit zal het enkel blijven doen.

Éen gezamenlijk beleid naar topsport zal essentieel zijn, willen we de kloof niet nog groter laten worden. Hier zullen we samen hard aan werken.

We willen heel graag Antoine, Kristof, Gilles, Benedicte en alle spelers proficiat wensen voor wat ze verwezenlijkt hebben! Een knappe prestatie waar jullie zeer trots op mogen zijn. Jullie reis is niet gestopt, maar begint nu pas. Neem deze fantastische ervaring mee naar jullie toekomst.